Kaygı bozuklukları kategorisine giren bu rahatsızlık, genellikle belirtilerin hafifliğinden ve yaşanan sıkıntının gizlenmesinden kaynaklı olarak tespit edilmesi zor bir hal almaktadır.

Obsesyonlar; kişinin kabul etmekte zorlandığı, kontrolü dışında ortaya çıkan, tekrarlayıcı düşünce, görüntü ve tepkilerdir. Yaşanan bu obsesyonlar ne kadar kabul edilemez olursa, yaşanma sıklığı o denli artar ve yönetmesi de o denli güçleşir. Kişinin anlamlandıramadığı bu obsesyonlar kesinlik içermemekle beraber, “acaba”lar, “ya olursa”lar içerir. Yani şüphe dediğimiz bu obsesyonlar bir kısır döngüye girmektedir.

Kompulsiyonlar ise obsesyonlara tepki olarak ortaya çıkan ve engellenemeyen, yineleyici davranışlardır. Yani obsesyonların yarattığı kaygıyı en aza indirgemek için yapılan davranışlardır.

“Obsesif Kompulsif Bozukluk” için tehdit edici düşüncelere karşı alınan tedbirler zinciri diyebiliriz. Genele bakıldığında bu rahatsızlığın en can sıkıcı kısmı, kesin olmayan sorunlara karşı alınan geçici, günü kurtarmaya yönelik işlevsiz davranışlar ortaya koyma durumudur. Günü kurtarmanın en kötü kısmı da bir süre sonra günü de kurtaramamadır.

Mesela sevdiği insanların başına kötü şeylerin (kaza, ölüm vs) geleceği obsesyonları olan bir kişi; onları sürekli olarak arama, telefonuna ulaşamadığı zamanlarda krizler geçirme, ısrarla görmek isteme gibi kompulsiyonlar gösterir.

Obsesif ve Kompulsif Bozukluğun tedavisinde psikoterapi sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Öncelikle bu rahatsızlığı tetikleyen anı veya anıları bulma, sürdürücü etmenleri ve kaçınma davranışlarını tespit etme, maruz bırakma gibi yöntemler kullanılmaktadır.